halka açık

geçen derste cennette bahsetti hoca, bir an o kadar uzak bi diyar gibi geldi ki, daha doğrusu çok uzun zamandır hakkında konuşulmadık bir şey olur ya sonra anılınca aa di mi öyle bir şey vardı dersin öyle oldum.
sonra sonuç merkezli yaşamadığım aklıma geldi, tüm düşüncesizliklerim bundan.
bir çok şey yapıyorum ama hiçbirini neden yaptığıma dair ciddi bi niyetim yok. bu beni artık yormaya ve rahatsız etmeye başladı. daha doğrusu düşünmeyi ertelediğim birçok şeyin artık "aklımın odaları"na sığmadığını fark ettim. şimdi problem şu yüzleşecek miyim yoksa kaçak kat mı açacağım.
niyet belirlemek ne kadar da zor bi'şey. Allah rızası denen şey devamlı tazelenmeyi gerektiriyor sanırım. yoksa rahatsızlık duymamam lazımdı.
dua istesem, en azından kendime dua etsem ya da.

bunu aslında imgeyle anlatmak isterdim ama şuan onu yapacak kafa bulunmuyor bende.

kalabalıklar içindeyiz çoğunluk siyah manto giyinmiş biri bordo,

kalabalıklar içindeler herkes siyah palto giyinmiş biri sarı.

...

keşke dışarıdan kendilerini/birbirlerini görebilselerdi.