gözlerim bayağı bozuk, aslında bu benim için dert değildi, kaç yıldır bu şekilde yaşıyordum ve artık kanıksamıştım ancak geçen gün heyet raporu için problem çıkınca "bakışım" değişti.
beni rahatsız etmeye başladı. çok ilginç tamamen çevrenin etkisiyle benimsediğim rahatsızlığımdan rahatsız olmaya başladım. rapor kağıdında "engel olacak bir hastalık veya özür" kısmının altı çizilmişti, o kadar ağır geldi ki o ifade.
geçenlerde söğüt ağacını tekrar izliyordum, malum konusu görmekle imtihan olan adam, içime bir korku geldi ben de böyle imtihan olacağım diye, ve kalakaldı orada. sonra bu olaylar yaşanınca çok üzüldüm, eğer kör olursam iyi gülerim demiştim arkadaşa, sanırım gülmem şuan anlıyorum.
telefonla arkadaşla konuştum "görüşürüz" dedim, kapatınca güldüm, belki de göremem bir daha
kendimi üzmek için yapıyorum aslında daha çok ama görmemek zor imtihan hakikaten.
birazdan heyete gireceğim yine bakalım artık mevlam neyleyecek

tam da beş yıllık planım yapıldı. halbuki 4-6 olma ihtimali de vardı ama beş oldu. bu gidişle ölürüm de ben.

ama ondan önce belki de ameliyat olma ihtimalim sebebiyle kör olacağımı düşünmeye başladım. şöyle ki geçenlerde söğüt ağacını tekrar izledim. gözü görenlerin gözlerinin şükrünü nasıl ifa ettiklerini düşünmeye başladım. sanırım etmiyorum diyerek hani biran galiba benim de elimden alınacak hissi gelir ya insana, dersin Allaaah, bu olacak sanırım korkusuyla beklersin ya da iyi bi şeyse ben bunu yaşayacağım inanıyorum buna. işte o his bastı içimi,  gözlerimi kaybedeceğim sanırım dedim.

اِنَّـمَٓا اَشْكُوا بَثّ۪ي وَحُزْن۪ٓي اِلَى الله

bu ayet hz. yakub'un yakarışı. kime ne anlatsın kim neyi anlıyor ki

muhtemelen seneye öleceğim ama beş yıllık iş planı yaptım, yapacağım yanı sanırım. atanırsam. 

çünkü nehir akıyor, ben akıntıya karşı kürek çekemiyorum, kıyıya vurup da seyre dalamıyorum. saçma sapan yol alıyorum.

ah realist olup hedefler koyup onlara doğru ilerleyen biri olmayı o kadar çok isterdim ki, oğlağım ben ama disiplinli tarafım oblomovuma yenik düşüyor.