Filmdeki Deniz karakteri onca şımarıklığına uyuz olmama rağmen güzel oyuncu Belçim'ciğim hakkıyla oynamış. Mehmet Günsür ise ilgimi çekmiyor, oyunculuk namına da artı bişeyi olduğunu düşünmüyorum. Yalnız Özgür karakterinin ergenliğini Batuhan Karacakaya tarafından canlandırılmış. İşte o sahnelerin daha çok olmasını isterdim. Zira bu çocuğu çok sempatik buluyorum. İleride çok can yakacak cinsten.
Filmdeki tesadüfleri abartı bulmadım açıkçası. Yani tamam, bazıları için yok artık denilebilir de bence inandırıcılığını sarsacak kadar değildi. Filmi benim için vasat yapansa aşk'ı zerre miktarda hissetmeyişim oldu. Zaten 3 gün birlikte olup, yaşanılan o tatlı anlara aşk adının verilmesinden hiç hoşlanmam. Daha hiçbir şeylerini bilmeden, tanımadan aşk adı veriliyor. Bİrlikte olduklarında ilişkinin Burak ile olan ilişkiye dönmeyeceğinin garantisi var mı?
Filmde hoşuma giden gerçek hayattan fazlaca esinlenmiş olması. Mehmet Turgut'dan esinlenmeler, fotoğrafçılığı babadan kapmalar, arada gözükmesi, ankara'lı gruplara yer verilmesi. Açıkçası çok hoş ayrıntılar. Bir ayrıntı daha var ki filmin içeriğiyle ilgili olsa da söyleyeceğim. Sonunda kızın tiyatro sahnesinden kulise koştuğunda telefonuna bakıyor ve saat 23:23. (bilindiği üzere böyle saatlerde yani iki sayının da aynı olduğu, sevdiğin seni düşünüyor oluyor ve dışarıda çocukcağız onun sebebiyle ölmek üzere)
ve asıl en önemli kısım şu ki filmi benim için izlenebilir yapan müzikleri. Müslüm Gürses'miş falan hiç ilgilenmiyorum ve muhteşem bir soundtrack'a sahip diyorum. Redd'den Tnk'ye Teo'dan Şebo'ya sevdiğim tüm sanatçıların/ grupların şarkı yorumlarını dinlemekten daha çok sevmediğim Demir Demirkan'ın zaferlerim parçasını dinlemekten zevk aldım. Muhteşem bir uyum vardı o sahnede. Aslında filmler ile şarkıların keşfedilmesinden nefret ederim ama zaferlerim şarkısının daha önce bu kadar güzel olduğunu düşünmemiştim. Şarkıyı biliyordum da açıp dinlemezdim şimdiyse yazıma eşlik ediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder